WGA eigenrisicodragers ervaren volgens het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) onvoldoende prikkels om een zieke werknemer duurzaam te re-integreren in een nieuwe baan. Ook ervaren werkgevers dat zij geen regie hebben over het re-integratieproces. Werkgevers die eigen risico drager zijn zien er dus veelal geen toegevoegde waarde in. Driekwart van de eigen risicodragers beoordeelt de re-integratie van tweede spoor zelfs als te kostbaar. Ook is er veel kritiek op UWV: met name de beoordeling of er voldoende re-integratie inspanningen zijn gepleegd, wordt als onduidelijk en niet transparant ervaren. Sinds de invoering van de Wet Poortwachter hebben werkgevers de keuze om het eigen risico voor het ziek worden van werknemers zelf te dragen of niet. Indien werkgevers kiezen voor het dragen van eigen risico blijven zij ook na de het uitdienst treden van de zieke werknemer verantwoordelijk voor zijn re-integratie. De meeste werkgevers kiezen hier echter niet voor en blijven ten hoogste voor de tijd van twee jaar verantwoordelijk voor de re-integratie van de zieke werknemer, tenzij er aantoonbaar onvoldoende inspanningen geleverd zijn. In dat geval legt UWV een loonsanctie op en moet de werkgever het loon van de werknemer langer door betalen. Om loonsancties te voorkomen wordt vaak de hulp ingeroepen van een outplacement- of re-integratiebureau dat is gespecialiseerd in re-integratie tweede spoor van zieke werknemers. Dergelijke bureaus vindt u ook op Outplacemenbureaukiezen.nl. |
https://www.spoor2reintegratiespecialist.nl |